Bruce Willis 12 Maymun

12Maymun 1995

Yönetmenliğini Terry Gillia’ın yaptığı, başrollerin de Brad Pitt, Bruce Willis ve Madeleine Stowe’un yer aldığı 1995 yapımı bilim kurgu filmi. Film 1995 yılında bir grup bilim insanı tarafından geliştirilmiş bir virüsün insanlığın çok büyük bir kısmını yok etmesinin ardından geriye kalmış az miktardaki insanın zamanda yolculukla olayı ve virüsün yayılımını engelleme çabalarını anlatmakta. Film özellikle çekildiği dönem ve o dönemin teknolojisi düşünüldüğünde iyi kurgulanmış ayrıca filmin son sahnesini en başında ve film içerisinde yer yer görsek de bana göre filmin sonu biraz açıkta bırakılmış özellikle sondaki kadının “Ben sigortacıyım” ifadesi insanda büyük merak uyandırıyor.

predestination, momento gibi beyin yakan filmlerdeki olayları ilk izleyişimde çözen birisi olarak bu film bana zor dakikalar yaşattı diyebilirim. çoğu zaman beynimin işlemci kullanımı yüzde yüze çıktığı için bazı sahneleri tekrar oynatmak zorunda kaldım.

filmin en beğendiğim yanı izlerken bir süreliğine james'in gerçekten paranoyak olup olmadığını düşünmekten siz paranoyak oluyorsunuz. filmin sonundaki hava limanında gerçekleşen olaylar james'in çocukluğunda yaşandığı için ve filmde yaşlı halini gözünün önünde ölürken gördüğü için küçük james'de büyüyünce de aynı olayları yaşayacak diyebiliriz. james'in amacı sadece bilgi toplamaktı, o trajik bir döngüde olan hayatında virüs ile ilgili istenilen bilgiyi buldu. bir sonraki sahnede 2030'larda bilim insanı olan kadını virüsü yaymak isteyen adamın yanında görmemiz, adama kendini sigortacı olarak tanıtması asıl beyin yakan yer. o kadını gelecekteki haliyle gördüğümüze göre gelecekten geçmişe belli bir amaç için gelmiş olmalıydı. ama geçmişlerini değiştiremeyeceklerini bildikleri için bilim insanları virüsü yayan kişiyi öldürmek yerine virüs ile ilgili bilgi almak istiyor olabilirlerdi.

Kahramanımız geçmişe ve yeryüzüne uyum sağlamakta oldukça zorlanıyor. Pek çok zamanda yolculuk temalı filmde gördüğümüz, yolculuğu gerçekleştiren insanın yaşadığı psikolojik travmaları kahramanımız da yaşıyor. Zamansal ve boyutsal değişikler kahramanın algısındaki gerçekliği değiştiriyor ve dönem dönem kendisini deli olduğuna ve yaşadıklarının bir hayal ürünü olduğuna inandırıyor.

Film boyunca filmin herhangi bir anında yaşanmış olay ilerleyen zamanlarda başka bir olayla bütünlük sağlıyor ayrıca film boyunca olaylar genelde tahmin ettiğimizin aksi yönünde gerçekleşiyor. Filmin sonuna geldiğimizde ise yaşanmış birçok olayın aslında neden yaşandığını kavrıyoruz ve kafamızda tam bir bütünlük oluşmuş oluyor.

Filmin sonunda yaşanılan olayların zamanda yolculuk yapan kişi ya da nesnelerle tam bir bütünlük sağlaması ve olayların tam bir döngüye girmesi (ki bence burada Predestination’a ilham kaynağı olmuş olabilir) insanda büyük bir merak uyandırmakta bu yönüyle filmin bende oluşturduğu en büyük soru işareti eğer zamanda yolculuk olmasaydı olaylar böyle gelişmeyecekti ve olaylar böyle gelişmeseydi zamanda yolculuğa ihtiyaç duyulmayacaktı düşüncesi oldu.

Film genel hatlarıyla ve çekildiği dönemin şartlarıyla düşünüldüğünde bence tam bir baş yapıt niteliği taşımakta özellikle zamanda yolculuk temalı film severler için mutlaka izlenilmesi gereken bir film olduğunu düşünmekteyim.